Feminizm w średniowieczu

     Czas ucieka mi ostatnio jakoś wyjątkowo szybko, sterta prania do poskładania rośnie w zastraszającym tempie, blog leży odłogiem, a listą książek do przeczytania jest coraz dłuższa.

     Na 8 zaprowadzam Myszkę do przedszkola, wracając robię szybkie zakupy i biegnę do Kruszynki, która została z babcią (dobrze, że rodzice mieszkają piętro niżej). Mniej więcej do 9 mam czas na herbatkę i śniadanie, a następnie znów zostawiam Kruszynkę u babci (od poniedziałku też pójdzie na 3 godziny do przedszkola) i idę do pracy. Szef się za mną stęsknił i zaproponował mi wykonywanie różnych zleceń z domu, jak dla mnie, na chwilę obecną, jest to układ idealny, ale trzeba być dobrze zorganizowanym, bo inaczej i z pracy i z opieki nad dziećmi nic nie wychodzi. Mam niecałe 3 godziny na pracę, a w międzyczasie muszę jeszcze ugotować zupę. Następnie idę po Kruszynkę i razem biegniemy po Myszkę. Dziewczynki, po tym jak nie widziały się kilka godzin, są za sobą tak stęsknione, że mam chwilę czasu żeby odkurzyć, obrać ziemniaki albo powiesić pranie, dwóch rzeczy już raczej nie udaje mi się zrobić. Dzieci są najważniejsze, więc gdy już się sobą nacieszą zajmujemy się wspólną zabawą, dom może poczekać. Mamy przeważnie czas mniej więcej do 16, kiedy to trzeba się zabrać za ugotowanie jakiegoś obiadu, a w międzyczasie wypadałoby jeszcze zjeść zupkę, co czasami zajmuje nam nawet pół godziny - przy opcji, że dziewczyny chcą w ogóle jeść. Później wspólny obiad, zawsze staramy się jeść całą rodziną, chwila zabawy i o 18.30 zaczynami kolację i wieczorne rytuały.

     Gdy dzieci już śpią, muszę wrócić do pracy. Na takie przyjemności jak czytanie czy choćby oglądanie telewizji nie zostaje mi już czasu. I tak wszystko jest dobrze jeśli dziewczynki zasypiają normalnie, około 20-tej, gdy zdarzy się nam jakiś poślizg to wszystko się sypie. Na prowadzenie bloga nie zostaje mi już prawie w ogóle czasu, nawet się zastanawiałam, czy go nie porzucić, ale może jakoś uda mi się wszystko ogarnąć. Pranie przecież może leżeć i czekać na poskładanie nawet dwa tygodnie :)

      W związku z powyższym wpisy będą się pewnie pojawiały teraz mniej regularnie, ale nie poddam się łatwo. Dziś pochwalę się naszą szybką stylizacją na spotkanie z bractwem rycerskim w Myszki przedszkolu.

     Informacja, że w poniedziałek placówkę odwiedzi średniowieczne bractwo rycerskie, pojawiła się dopiero w piątek. Aby dzieci jeszcze lepiej się bawiły rodzice zostali poproszeni o przebranie ich w stroje z epoki. 

     Różne pomysły przychodziły mi do głowy: dama dworu, królowa, tylko, że nie miałyśmy w domu żadnej sukienki, która nadałaby się na udawanie średniowiecznego stroju, a na zakupy, szczególnie te internetowe było zdecydowanie za późno. 

     Koleżanka opowiedziała mi, że w zeszłym roku w przedszkolu, w którym ona uczy, chłopiec ubrał sweter mamy, wziął miecz i był ślicznym rycerzem. W pierwszej chwili pomyślałam, że nie mam nic stosownego, ale gdy odpowiednie trybiki w mojej głowie wskoczyły na swoje miejsce olśniło mnie, że mam idealny sweter na taką okazję. 

     Od sąsiadki, która ma syna, chciałam pożyczyć miecz, niestety nie mieli, ale za to dali nam kawałek listwy narożnikowej. I to wystarczyło. Zabraliśmy się do pracy.

     Tatuś wyciął nam z listwy miecz i posklejał żeby był bardziej trwały, a w pokrywce ze starego kosza na bieliznę wyciął dwie dziury i rycerskie atrybuty były prawie gotowe.

     Tarczę i  głownię miecza owinęłam folią aluminiową i zabezpieczyłam dużą ilością przezroczystej taśmy klejącej. Rękojeść została zrobiona ze sznurka do kociego drapaka.

     I tak moja córeczka została rycerzem. Cóż, wprowadziłyśmy równouprawnienie do średniowiecza!