ON, ONA I DZIECIAKI blog o kreatywnych sposobach spędzania czasu z dziećmi.

Ciesz się drobiazgami, a wielkie szczęście wejdzie w Twoje życie. Autor nieznany       Szczęście dziecka to coś bezcennego. Tylko dzieci potrafią się tak spontanicznie, nieskrępowanie i szczerze cieszyć, rozświetlając całą buzię promiennym uśmiechem i iskierkami radości tańczącymi w małych oczkach.

           W ramach DZIECKA NA WARSZTAT poznaliśmy już najbliższą okolicę oraz Polskę, a dziś rozpoczynamy naszą podróż dookoła świata. Pierwszym przystankiem w naszej wyprawie jest Afryka, a temat przewodni to rękodzieło.

      Każde dziecko przechodzi kiedyś w etap "sama". U nas trwa już  on dość długo.       Dziś moja starsza córka miała bardzo płaczliwy dzień, w końcu tata nie wytrzymał i też zaczął wydawać z siebie bliżej niezidentyfikowane odgłosy, które miały naśladować płacz. Córka w jednej sekundzie przestała płakać i powiedziała " sama placze! "

         Jak już wspominałam w poprzednim poście temat Afryki bardzo nas ostatnio wciągnął więc dziś przedstawiam kolejną część zabaw związanych z tym kontynentem.

     W tym miesiącu wcześniej niż zwykle zaczęliśmy przygotowania do kolejnego warsztatu z cyklu Dziecko Na Warsztat . Tym razem tematem przewodnim będzie Afryka i rękodzieło. W związku z tym, że warsztat mieliśmy gotowy wcześniej, a temat Afryki bardzo nam się spodobał powstały dwa dodatkowe, poboczne warsztaty także dotyczące tego regionu świata.     Na początek zabraliśmy się za poznawanie zwierząt zamieszkujących kontynent afrykański. Wzięłyśmy kolorowankę z naklejkami z egzotycznymi zwierzętami, kredki oraz atlas obrazkowy.             Najpierw otwierałyśmy naszą kolorowankę i sprawdzałyśmy czy dane zwierzę znajduje się na mapie. Jeśli było to szukałyśmy odpowiedniej naklejki i wklejałyśmy ją w odpowiednie miejsce. Następnie kilka zwierząt zostało pokolorowane.      Mimo że w kolorowance zostało jeszcze kilka zwierząt afrykańskich to niestety zainteresowanie mojej córki trochę spadło wi

     Po ostatniej wycieczce do planetarium (pisałam o niej TU ) , podczas której podziwialiśmy wszechświat, a którą dzieci były zachwycone, wybraliśmy się dziś  w zupełnie przeciwnym kierunku, a mianowicie na wystawę "Podwodny świat". 

     Chciałam podziękować K a m i e z bloga Czekoladowe LOWE za nominację mojego bloga do nagrody Libster Blog Aword.                 "A o co w tym wszystkim chodzi? Oto zasady: Nominacja do Liebster Award jest otrzymywana od innego blogera w ramach uznania za "dobrze wykonaną robotę". Jest przyznawana dla blogerów o mniejszej liczbie obserwatorów więc daje możliwość ich rozpowszechnienia. Po odebraniu nagrody należy odpowiedzieć na 11 pytań otrzymanych od osoby, która Cię nominowała. Następnie Ty nominujesz 11 osób (informujesz ich o tym) oraz zadajesz im 11 pytań. Nie wolno nominować bloga, który Cię nominował."      Przyznam szczerze, że nie wiedziałam z czym się to je, więc szybko sprawdziłam w google o co dokładnie chodzi. Najbardziej zainteresowało mnie to, dlaczego nie ma podanej daty do kiedy należy nominować blogi i kiedy jest ogłoszenie wyników? Co to za nagroda której nikt nie wygrywa?      Z zebranych przeze mnie informacji w

     Dziś byliśmy pierwszy raz u dentysty. Zastanawiałam się czy starsza córka nie ma próchnicy. Według różnych badań aż 50 - 60% trzylatków ma próchnicę, a z tego co wiem Mała przez ponad dwa lata żywiła się gównie słodyczami, a szczoteczkę do zębów "odkryła" dopiero u nas, mając już ponad 2,5 roku. Na szczęście obie dziewczynki bardzo polubiły mycie zębów. Na początku myłyśmy ząbki razem, aby dzieci widziały, że mama nie wymaga od nich czegoś czego sama nie robi. Później zaczęły już myć zęby same a ja śpiewałam im, i nadal śpiewam, piosenkę "Szczotka, pasta, kubek ciepła woda" Fasolek :)      Do wizyty przygotowywaliśmy się właściwie już od dawna, bo Mała nie raz słyszała, że zostaje w domu z babcią i dziadkiem, bo mamusia lub tatuś idą do dentysty . Rozmawialiśmy o tym, że dentysta to lekarz, który leczy ząbki i trzeba chodzić do niego co jakiś czas, żeby nie mieć dziurek. Jako, że córeczka jest bardzo wrażliwa zawsze pytała czy nas to boli i zawsze otrzymy

    Dzień Wszystkich Świętych - czas na chwilę zadumy i refleksji nad własnym życiem oraz nad tym co będzie później.      Spacerując wieczorem po cmentarzu i obserwując morze płonących zniczy zastanawiałam się co jest po śmierci. I nie miałam tu na myśli tego co jest "po drugiej stronie", ale to co zostaje po nas TU, na Ziemi. Jak długo przetrwa pamięć po nas? Będą nas pamiętały nasze dzieci, może wnuki, jeśli będziemy mieli dużo szczęścia to może prawnuki i ... tyle. Nikt więcej nie zastanowi się nad tym, że kiedyś tu byliśmy, że mieliśmy jakieś plany, marzenia, że kochaliśmy, że mieliśmy problemy, które były dla nas ważne, a które po latach w ogóle przestały być istotne.       Żyjemy z dnia na dzień myśląc, że mamy przed sobą jeszcze wiele czasu i niektóre sprawy możemy odłożyć na później.  Jutro zadzwonię do babci, za tydzień odwiedzę rodziców, za miesiąc spotkam się z przyjaciółmi, dziś nie mam czasu zabrać dzieci na plac zabaw możemy przecież iść jutro. Tylko, ż